Thơ » Pháp » Paul Verlaine » Hạnh phúc (1893)
Đăng bởi Minh Sơn Lê vào 15/05/2021 15:36
L’amitié, mais entre homme et femme elle est divine!
Elle n’empêche rien, aussi bien des rapports
Nécessaires, et sous les mieux séants dehors
Abrite les secrets aimables qu’on devine.
Nous mettrions chacun du nôtre, elle est très fine,
Moi plus naïf, et bien réglés en chers efforts
Lesdits rapports dès lors si joyeux sans remords
Dans la simplesse ovine et la raison bovine.
Si le bonheur était d’ici, ce le serait!
Puis nous nous en irions sans l’ombre d’un regret.
La conscience en paix et de l’espoir plein l’âme.
Comme les bons époux d’il n’y a pas longtemps
Quand l’un et l’autre d’être heureux étaient contents,
Qui vivaient, sans le trop chanter, l’épithalame.
Trang trong tổng số 1 trang (1 bài trả lời)
[1]
Gửi bởi Minh Sơn Lê ngày 15/05/2021 15:36
Đã sửa 1 lần, lần cuối bởi Minh Sơn Lê ngày 15/05/2021 15:40
Tình nam với nữ, thiêng liêng!
Không ngăn trở bởi lời khuyên nhủ nào
Nên nhìn từ phía ngoài vào
Suy ra bí mật ẩn sâu hình hài.
Với em mình hạc thân mai,
Tôi ngây thơ, để đi xây cuộc tình
Lòng vui, chẳng trách hận mình
Đơn sơ ôm ấp mối tình trinh thơ.
Từ đây hạnh phúc, không ngờ!
Sánh vai đi chẳng bao giờ ăn năn.
An vui tràn ngập thân tâm.
Phu thê tình nghĩa trăm năm với người
Chia đôi hạnh phúc trọn đời,
Hát câu ân ái trọn lời bên nhau.