Thơ » Đức » Hermann Hesse
Đăng bởi Minh Sơn Lê vào 04/11/2020 19:29
Lauer Regen, Sommerregen
Rauscht von Büschen, rauscht von Bäumen,
Oh, wie gut und voller Segen,
Einmal wieder satt zu träumen!
War so lang im Hellen draussen,
Ungewohnt ist mir dies Wogen:
In der eignen Seele hausen,
Nirgends fremdwärts hingezogen.
Nichts begehr ich, nichts verlang ich,
Summe leise Kindertöne,
Und verwundert heim gelang ich
In der Träume warme Schöne.
Herz, wie bist du wundgerissen
Und wie selig, blind zu wühlen,
Nicht zu denken, nicht zu wissen,
Nur zu fühlen, nur zu fühlen!
Trang trong tổng số 1 trang (2 bài trả lời)
[1]
Gửi bởi Minh Sơn Lê ngày 04/11/2020 19:29
Hè sang, mưa ấm dạt dào
Mưa qua bụi rậm, mưa ào trên cây
Ôi, sao đời hạnh phúc thay
Ước mơ trở lại hồn này nữa đây!
Dòng đời dang nắng đã dài
Không quen với cả phút giây dịu vời
Từ trong sâu thẳm hồn tôi
Quên đi hết những phương trời xa xăm.
Không mong muốn, hay cầu van
Trong tôi ru lại âm vang ấu thời
Ngạc nhiên, tới ngõ nhà rồi
Nghe niềm ấm áp một trời tôi mơ.
Trái tim, xơ xác không ngờ
Biết bao hạnh phúc bây giờ mới hay
Không cần biết, nghĩ gì đây
Chỉ còn tận hưởng trong giây phút này!
Ngôn ngữ: Tiếng Anh
Gửi bởi Minh Sơn Lê ngày 04/11/2020 19:30
Rain
Warm rain, summer rain
rushes from bushes, rushes from trees,
oh, how good and full of blessings it is
to dream of being replete once again!
I was outside in the brightness so long,
I am unaccustomed to this swell:
to dwell inside my own soul,
not to be drawn towards foreign places.
I desire nothing, I ask for nothing,
I hum the quiet sounds of childhood
and in astonishment, I arrive home
in the warm beauty of dreams.
Heart, how you are torn raw
and how blissful it is to burrow blindly,
not to think, not to know,
just to feel, just to feel!